Ursula K. Le Guin - Kanatlı Kediler Masalı | TR Hive Power Up Günü

Herkese selam. 🙋‍♀️

Nasılsınız, umarım iyisinizdir. Ben de fena sayılmam. Bugün TR Hive Power Up Günü. Uzun bir aradan sonra tekrar katılmak istedim. Topluluğumuzun her geçen gün güçlenmesi mutluluk verici. Bunda payı olan herkese şimdiden teşekkür ederim. 💐

Kahramanı pisicikler olan şahane kitaplar okudum. Sizinle paylaşmak için sabırsızlanıyorum. Öncelikle şunu sormak istiyorum, çocuk kitabı okur musunuz? Küçükken okuduklarınızı değil şimdi şu yaşta okuyup okumadığınızı merak ediyorum aslında. Çevremde bu soruya olumlu yanıt veren kişi yok denecek kadar az. Genelde yetişkinlere hitap edenleri tercih ediyor çoğu insan, diğerlerini vakit kaybı olarak görüyor, bazen de gereksiz ve basit buluyor.

Onlar, içindeki "çocuğu" görmezden geliyor sanırım. Ben o bağı koparmamaya, sesini hâlâ duyabilmeye çalışıyorum. Denk geldiğim kitapları alıp okuyor, keşke küçükken karşılaşmış olsaydık diye hayıflanıyorum. '5 yaşında okusaydım, hayal gücüm farklı olur muydu?' diye düşünüyorum.
20'li, 30'lu hatta 40'lı yaşlarda da o tat alınabilir mi yoksa geç mi kalınır diye de. Fakat tüm bunları bir kenara atıp sadece ânı yaşamaya çalışmak lazım galiba. Onunla tanışmak için en doğru vakit şimdiymiş. Kıymetini anlamanın yaşı yok, diye kendimi avuttuğumun farkındayım. Sizin düşüncelerinizi de merak etmiyor değilim.

Ursula K. Le Guin 1988 yılında çocuk kitapları yazmış. Bunu yeni öğrendim. Ben onu daha farklı tarzdaki kitaplarıyla tanıyordum. Bundan önce sadece bir eserini okumuş olsam da Yerdeniz Öyküleri'yle de en kısa zamanda uzun bir yolculuğa çıkma niyetindeyim. Belki bana eşlik etmek isteyenler vardır burada, kim bilir?

Kanatlı Kediler Masalı'nı, İstanbul fuarında inceleme ve gezi videosu çeken Yağmur sayesinde keşfettim. Kendisi de benim gibi bu tarz kitaplara bayılıyor. O kadar tatlı anlattı ki videonun bitmesini beklemeden kendimi Amazon'da buldum. 4 al 3 öde kampanyası varken ilk iki kitabı sepetime attım. Diğerlerinin satıcısı farklı olduğu için listeme eklemekle yetindim sadece. Ama takipteyim, stokta görünce kaçırmamam lazım.

Fantastik edebiyatın ustası yazarın küçükler için yazdığı dizi, masalların büyüsünü günümüze taşıyor. Okumaya yeni başlayan miniklerin seveceği, bu birbirinden sevimli öykülerde, giderek daha makineleşen, tehlikelerle dolan büyük kentten kaçan, sıradışı kedi yavruları başrolde.
(Arka Kapak)

İlk kitap olan Dört Yavru'nun konusu kısaca şöyle: Bayan Emma Tekir'in nasıl olduğu konusunda hiçbir fikrinin ve açıklamasının olmadığı dört kanatlı kedisi dünyaya gelmiştir. İsimleri, Telma, Robin, Ceymi ve Hena. Arka sokakta, büyük bir çöp konteynırının yanında yaşarlar. Yaramazlık ve oyunlarla geçen günlerin sonunda, kanatlarını açarak uçmayı deneyimlemek isterler. Fakat insanlardan saklanmaları gerektiği için bunu yapmak kolay değildir. Çünkü kimileri onlardan korkabilir, çığlık atabilir ve bu yüzden kocaman insanlar onları alıp bir yere kapatabilirler. Bu korkuları birgün gerçek olmasın diye anneleri onları koruyup kollar. Büyüdüklerine inandığı bir gün, kedilerini karşısına alır ve onların uzaklara, daha güvenli yerlere gitmelerini ister. Uçuş çalışmaları yaparken insanlara yakalanmaları an meselesidir çünkü.

Yavruların özgürlüğe kanat çırpışları, bu yolda karşılaştıkları zorluklar ve maceralarını merak ediyorsanız kesinlikle okumalısınız. Acaba kahramanlarımız güvenli bir yer bulabilecek midir? Kuşların bu duruma ne söyledikleri de meraklandırabilir sizi. 🙆‍♀️

Eğer doğru türdeki Eller'i bulursanız, bir daha asla avlanmak zorunda kalmazsınız. (sf 33)

Serinin ikinci kitabı olan Yuvaya Dönüş de ilki kadar güzeldi. Annelerini özleyip görmek isteyen Hena ve Ceymi'nin yuvaya doğru yolculuğuna tanık oluruz bu kez. Onları güzel bir sürprizin beklediğinden habersiz gökyüzüne doğru kanat çırparlar.

Gün ışığında, yağmurun ve bulutların onları gözlerden saklıyor olmasına memnundular. Ceymi'nin dediği gibi: "Yağmur yağarken hiç kimse başını kaldırıp da yukarı bakmaz." (sf 13)

Az daha bahsetmeyi unutuyordum. Sayfalar arasındaki, S. D. Schindler tarafından yapılan resimler çok hoşuma gitti. 1988 yılının o nostaljik havasını burada görmek harikaydı. Yeni çıkan çocuk kitaplarındaki çizimlerden farklıydı, kendine özgü bir yapısı bir ruhu vardı adeta. Kullanılan eşyalar, giysiler, evler, cadde ve sokaklar tam olarak o yılları yaşatıyordu okurlara. Göz atmanız için ekleyeceğim buraya da.

Okuması keyifli olan bu seriden sonra yine aynı yazarın Balık Çorbası'na geçiş yaptım. Fakat burada o hissi bulamadım. Başka bir yayınevinden çıkan kitabın arka kapak yazısını okuyunca sevebileceğimi düşünmüştüm ama öyle olmadı. Bir tuhaflık vardı. Hem metin hem de resimler ilgi çekici gelmedi bana. Bunu Ursula yazmış olamaz diyorum hâlâ.

Düşünen Adam ve Yazan Kadın, balık çorbası tenceresinin başında buluşan iki dost. Adam masasında ya da bahçesinde oturup düşünmekten hoşlanıyor. Düzenli olmayı tercih ediyor, ineğiyle yaşıyor ve pudinge bayılıyor.
Kadın, kitap yazıp onları ciltlemekten keyif alıyor. Evinin dağınık olmasını tercih ediyor, fareleri ve kedileriyle yaşıyor, balık çorbasına hayır diyemiyor. Sık sık bir araya gelip balık çorbası içerken uçan düşüncelere kaşık sallıyorlar.
(Arka Kapak)

Gerisini yazmadım, kısaca ikisinin aklına gelen bir fikrin nasıl sonuçlanacağını anlatıyor. Sevmedim. Çocukken okusaydım kendimi aptal yerine konmuş hissederdim. "Goodreads'te 99 kişiden toplamda nasıl 4.13 puan alabilir?"in şaşkınlığı içindeyim ayrıca. Bir yıldız vereyim de ortalamasını biraz düşüreyim. 👻
Yorumlarını da okuyacağım elbette, neyini sevdiklerini umarım yazmışlardır. 🤷‍♀️

Son olarak anlatacağım kedili hikâyemizin adı Akrobat Pisicik. Muzaffer İzgü'nün yazdığı birkaç kitabı okumuştum daha önce. Bu eserinde de dört öykü bulunuyor. Sonuncusu hariç hepsini beğendim. Ağaçtaki pisicik sayesinde tüm mahalleliyle tanış olduk. Bazı yerlerde kahkaha attım. Öyle komik bir diyalog vardı ki ilk öyküde, okumanızı isterdim. 😸

Kedilerin ne denli oyun sevdiğini bilir misiniz çocuklar? Peki anne-babaların, çocuklarının doğum gününü unutacağına inanır mısınız? Hiç olur mu öyle şey! Hem belki dedenizin tavan arasında onun çocukluğundan kalma oyuncaklar vardır, adını bile duymadığınız. Hadi bakalım, kitabımızı açalım, eğlenceli şeyler öğrenelim.
(Arka Kapak)

Bu kadar kedili şey okuduktan sonra Miya'dan bahsetmeden geçemezdim. Bir öğrenirse pusu atıp korkutur yoksa. 🙊
Onun öyle huyları vardır. Kendisini gizleyerek ve görülmeyeceğini sanarak doğru ânı bekler. Yani birinin oradan habersizce geçmesini. O zaman beyaz eldiven giymişcesine bembeyaz olan patisini uzatıp vurur. Onun istediği şaşırmışlık tepkilerini verirseniz eğer bunu sonsuza dek sürdürür. Kırlentlerin arasında, yarısı açık kalan kapı arkalarında, koridor köşelerinde ve kuruyan çamaşırlar arasında aniden belirebilir. En komiği de koridorun duvarından bizi gözetleyen iki siyah kulağın fark edilmediğini sanması. Komik çocuk. 🐈

Topluluğumuz için emek veren herkese ve bu etkinliğimizin sponsorlarına çok teşekkür ederim, vakit ayırıp okuduğunuz için de. 🌸