คิดบรรยากาศเก่าๆ

🌷🌷🌷 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันเวลาผ่านมาได้ปีกว่าๆ แล้ว ที่โควิดมาเยือนโลก ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลงไป ไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นสุขภาพอนามัย ที่ทำให้ผู้คนจำนวนมากเจ็บป่วย และล้มตายไปมากมาย เพราะเชื้อโควิด สภาพเศรษฐกิจ ที่เศรษฐกิจทั่วโลกหยุดชะงัก ผู้คนต้องหยุดงาน ตกงาน หรือต้องเปลี่ยนงาน อาชีพบางอาชีพต้องหายไปสาระบบ ธุรกิจท่องเที่ยวพังพินาศ ยุจากที่เป็นแม่ค้า ก็ต้องเปลี่ยนอาชีพมาเป็นคนส่งของ ต้องถือว่าโชคดีมากๆ ค่ะที่ไม่ตกงาน

🌷🌷🌷 เมื่อก่อนขายก๋วยเตี๋ยวเรืออยู่ริมแม่น้ำเมย ช่วงสงกรานต์คือไฮซีซั่น เป็นช่วงกอบโกย แต่พอโควิดมา ทางการห้ามขายริมแม่น้ำเมย ยุก็ต้องม้วนเสื่อกลับบ้าน ขายก๋วยเตี๋ยวที่หน้าบ้าน ซึ่งหมู่บ้านก็เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ประชาชนไม่ค่อยมีกำลังซื้อ เรียกได้ว่าวันๆ นี่ไม่ว่างเลย ไล่ตบแมลงวัน 555 ลูกก็ยังเล็ก รถก็ต้องผ่อน หนี้ก็ต้องจ่าย แฟนเงินเดือนก็ไม่เท่าไหร่ ตอนนั้นแทบจะมืดแปดด้าน แต่พอถึงตาจนจริงๆ ก็มีลูกค้าฝั่งพม่าติดต่อ ให้ซื้อของให้ หลังจากนั้นมา ก็มีงานทำ มีเงินเลี้ยงลูก จ่ายงวดรถหมดเป็นไท หนี้ที่มีอยู่ก็เอาไปโปะ เรียกได้ว่าพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสของแท้เลยค่ะ

🌷🌷🌷 ก็ขับซื้อของ ส่งของอยู่ได้เกือบปี เมื่อต้นปีก็เจอปัญหาเชื้อโควิดระบาดหนัก จากที่ส่งของได้ทุกวัน ตอนนี้ทางผู้ใหญ่บ้านก็ออกกฎใหม่ ให้ส่งของได้อาทิตย์ละสองวัน คือวันอังคาร และวันศุกร์ จากที่มีงานทำทุกวัน ตอนนี้ก็เหลือแค่ 2 วันต่อสัปดาห์ การเงินที่เคยมีสภาพคล่อง ก็ไม่ค่อยคล่องเหมือนช่วงแรกๆ แต่ก็ยังโชคดีที่ก่อนหน้านั้นยุได้โปะหนี้ไปเยอะแล้ว รถก็ผ่อนหมดแล้ว ตอนนี้ก็มีหนี้อยู่นิดหน่อย ไม่หนักเบาๆ แล้วแม่แฟนก็มาช่วยชีวิตไว้อีกครั้ง โดยจ้างยุขับรถไปซื้อของ และทำบัญชี ตอนนี้ก็ถือว่าโชคดีที่มีงานทำค่ะ