บ้านฉันอยู่บนดอย

🌷🌷🌷 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้นำภาพความเขียวขจีของวิวทิวทัศน์ ความเขียวของต้นไม้ที่บ้านของยุมาฝาก ก็ถ่ายมาจากหลายๆ ที่ ทั้งที่ไร่ของตัวเอง ที่นาของพ่อแฟน ถนนที่ขับรถผ่าน ความเขียวของธรรมชาติ มีให้ได้พบเห็นตลอด การได้มองสีเขียวของต้นไม้ ใบหญ้า ช่วยให้จิตใจสดชื่น ยุเคยกลับไปเยี่ยมแม่ที่จังหวัดชัยภูมิ ช่วงที่ลูกๆ ปิดเทอมใหญ่ ช่วงนั้นเป็นช่วงฤดูแล้ง มองไปทางไหน ก็จะเห็นแต่ต้นไม้แห้งๆ บางต้นยืนต้นตาย มองไปที่นาข้าวก็มีแต่ตอข้าวที่แห้ง สองข้างทางก็จะเห็นการจุดไฟเผาหญ้าเป็นระยะๆ ทำให้รู้สึกหดหู่ และเหี่ยวแห้งในจิตใจ มองแล้วไม่สบายใจเลยค่ะ มองเห็นแต่ความแห้งแล้ง ยกเว้นไปช่วงฤดูฝน ต้นไม้ ใบหญ้า ได้รับน้ำฝนก็เขียวขจีเหมือนกับทางภาคเหนือ ยุถึงชอบ อำเภอพบพระ จังหวัดตาก ที่อยู่มาตั้งแต่เด็กจนโต และจะยังอยู่ไปจนตาย

🌷🌷🌷 นี่เป็นซุ้มประตูของอำเภอพบพระ แต่ที่เขียนว่าเมืองเพอะพะนั้น เมื่อก่อนจะเป็นพบพระ มีชื่อเดิมว่าเพอะพะ แล้วก็เพี้ยนมาเป็นพบพระ ถัดจากซุ้มประตูก็จะเป็นน้ำตกนางครวญ ที่อยู่ด้านล่างของถนน เป็นน้ำตกเล็กๆ แต่บริเวณน้ำตกจะมีต้นไม้ขึ้นอยู่มาก บรรยากาศดีค่ะ ยิ่งตอนนี้ทางเทศบาลได้ปรับภูมิทัศน์ มีศาลานั่งเล่น มีสะพานไม้ ยิ่งน่าเที่ยวค่ะ

🌷🌷🌷 ส่วนม่อนชมม่านก็อยู่ใกล้ๆ กับซุ้มประตู บริเวณนี้ถ้ามองมาจากอีกฝั่ง เหมือนกับว่าเรายืนอยู่บนเขา เพราะลักษณะภูมิประเทศของอำเภบพบพระ เป็นเขาหลายๆ ลูกสลับน้อยใหญ่ ทำให้อากาศดี ส่วนคำว่าม่อน แปลว่าเขา หรือเนินเขา ม่านแปลว่าชาวกระเหรี่ยง เพราะที่นี่มีชาวเขาทุกเผ่าพันธุ์เลยค่ะ อาศัยอยู่ร่วมกัน ถ้าจะแปลคำว่า ม่อนชมม่าน ก็จะแปลว่า เนินเขาที่สามารถเห็นชาวกระเหรี่ยงได้ เพราะมองลงไปจะเป็นหมู่บ้านกระเหรี่ยงค่ะ

🌷🌷🌷 ส่วนภาพนี้เป็นภาพไร่มันฝรั่ง ที่กำลังออกดอก ไร่มันฝรั่งนี้จะปลูกบนดอยสูง ก็ไกลจากบ้านยุหลายสิบกิโลเลยค่ะ

🌷🌷🌷 ลักษณะภูมิประเทศของอำเภอพบพระ ก็จะมีทั้งภูเขาน้อยใหญ่ สลับกันไป แล้วก็จะมีที่ราบบ้างเล็กน้อย เกษตรกรส่วนใหญ่ก็จะปลูกข้าวโพด หรือปลูกผัก ไปตามเนินเขา ที่นี่สภาพดิน ฟ้า อากาศ เหมาะแก่การทำการเกษตร ประชากรส่วนใหญ่ของอำเภอพบพระจึงเป็นทำเอาชีพเกษตรกรเป็นส่วนใหญ่

🌷🌷🌷 ที่นี่ส่วนใหญ่นิยมทำไร่ปลูกข้าวโพด และทำสวนผัก ส่วนทำนาก็มีบ้างแต่น้อยมาก ตอนเป็นเด็กๆ ยุและพี่ๆ เดินไปไร่ ก็จะต้องเดินผ่านนาของชาวบ้านไปหลายกิโลเลยค่ะ ระหว่างทาง ก็หาแมงดานาไปด้วย หากบไปด้วย บางวันโชคดีได้ทั้งแมงดานา และกบ ไปให้แม่ทำอาหาร พูดแล้วก็ทำให้หวนคิดถึงอดีต ซึ่งเป็นอดีตที่มีความสุขตามประสาเด็กบ้านนอก