ช่วงเวลาที่หายไปหลายวัน
... สวัสดีเพื่อนทุกท่านครับ ห่างหายจากการเขียนโพสต์ไป 3 วัน เป็นยังไงกันบ้างครับคิดถึงกันบ้างไหม ช่วงเวลาที่ขาดหายไป มันมีทั้งเรื่องงานด้วยส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งก็คงเป็นเรื่องของการไม่มีเรื่องอะไร ที่ผมสามารถเขียนได้ ตลอดจนคิดอะไรไม่ออกครับ ผมไม่ใช่คนที่จะออกไปไหนมาไหน หรือ เป็นคนเดินทางท่องเที่ยว การออกนอกบ้านของผมแต่ละครั้ง มันก็คือเรื่องงานทุกครั้ง ผมจำไม่ได้แล้วว่าผมออกจากบ้านแบบไปเที่ยวครั้งล่าสุดเมื่อไรกันแน่ มันนานจนจำอะไรไม่ได้สักอย่างแล้วครับ
... ตอนนี้ผมกับแฟนได้ตกลงกันแล้วว่า เรื่องลูกผมจะให้แฟนของผม เป็นคนพาพวกเค้าไปเที่ยว หรือ ไปพักผ่อนผ่อนคลายกัน ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบออกนอกบ้าน ไม่รู้ซิครับไม่ชอบเที่ยว ผมคิดว่าอยากมีเวลาพาลูกๆ ของผมไปเที่ยว แต่พอถึงเวลาจริงๆ ความตั้งใจดังกล่าวมันก็หมดไป อีกทั้งผมคิดว่าความรู้สึกไม่อยากไปไหนของผม มันอาจจะทำให้ลูกๆ ของผมหมดสนุกก็ได้ ผมจึงให้แฟนผมพาไปเองดีกว่า ถ้าเกิดพวกเค้าอยากจะไป อีกอย่างพวกเค้า 2 คน ก็โตพอที่จะมีเพื่อน อีกคนหนึ่งก็ ม.5 อีกคนก็ ม. 2 แล้ว ถึงพวกเค้าจะเป็นเด็กดีไม่ค่อยออกไปไหนก็ตาม ตรงนี้แระคือสิ่งที่เป็นข้อจำกัดในการเขียนบทความของผม เพราะไม่รู้จะเครียดเรื่องอะไรแล้วเอาภาพอะไรมาลงดีนั่นเองครับ
... ตอนเช้าวันนี้ตลอดการเดินทางไปทำงานของผม ตอนเช้าๆอากาศยังเย็นและมีหมอก ทำให้วิสัยทัศน์ในการขับรถ ยังถือว่าเป็นวิสัยทัศน์ที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไร เวลาขับรถผมถึงต้องใช้ความระมัดระวัง แต่บางทีผมก็มีข้อสงสัยและข้อคิดเกี่ยวกับ การขับรถบนถนนที่มีหมอกถึงจะเป็นแค่หมอกจางๆ แต่ผมว่าผู้ใช้รถทุกคนทุกคัน ในสภาพอากาศแบบนี้ น่าที่จะต้องเปิดไฟหรี่ เพื่อให้คันที่ตามหลังหรือสวนทางมาจะได้เพิ่มข้อหรือจุดสังเกตุ ได้เห็นรถคันหน้าหรือคันที่สวนทางได้ชัดเจนนะครับ ก็ดีความคิดเห็นของผมผมคิดว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้นครับ เพราะบางทีผมสังเกตเห็นหลายคันไม่เปิดไฟรถ บางคันสีกลมกลืนกับสภาพอากาศก็มีครับ
... การทำงานตลอดทั้งวันก็เป็นเรื่องของงานเอกสาร ซึ่งคงจะเปิดเผยหรือไม่มีอะไรน่าสนใจสักเท่าไร เพราะ งานส่วนใหญ่ก็คงเป็นงานเกี่ยวเอกสารในส่วนแผนกขาย ในส่วนของงานขายตืดต่องานกับลูกค้า ไม่ว่าจะเป็นในส่วนของใบเสนอราคา ใบสั่งซื้อ บิลต่างๆ เพื่อเคลียร์ให้กับลูกค้า และ ในส่วนของแผนกอื่นๆ เช่น แผนกส่งสินค้า แผนกบัญชี จมอยู่กับงานเอกสาร มีเวลาออกไปยืดเส้นยืดสายแค่ ตอนทานอาหารกลางวัน และ ในส่วนพักเบรคดื่มกาแฟ เพื่อปาอนคลายในเวลางานแค่นั้นครับ
... งานในวันนี้ของผมอยู่ทำโอทีกันแค่ครึ่งชั่วโมง และ ก็เตรียมตัวกลับบ้าน ผมถ่ายบรรยากาศบนถนนหนทาง ในถนนยามเย็น โซนด้านในถนนทางหลวงชนบท ก่อนจะขับไปไม่ไกลก็จะถึงหมู่บ้านของผมครับ รอบเย็นนี้พยายามเน้นถ่ายภาพ โดยพยายามไม่เห็นตัวรถครับ
... ปิดท้ายโดยภาพอาหารเย็นของวันนี้ ซึ่งภรรยาผมทำทิ้งไว้ให้ อย่างที่บอกว่าบ้านผมเป็นคนทานอะไรง่ายๆ อาหารเพียงแค่อย่างสองอย่างก็ทานได้แล้ว ถึงเย็นนี้จะมีอาหารเพียงแค่อย่างเดียว ผมก็สามารถทานได้และอิ่มท้อง ชีวิตคนเป็นคนสมถะกินง่ายอยู่ง่าย ไม่เคยออกไปไหนนั่นเองครับ สำหรับบทความในวันนี้ของผมคงมีเท่านี้ก่อนละกัน สำหรับวันนี้ขอบคุณที่ติดตามบทความของผมขอบคุณครับ