พาครอบครัวมาวัดในวันหยุด

... สวัสดีเพื่อนๆ ทุกท่านครับ วันอาทิตย์วันหยุดอีกวัน ที่ผ่านมาและก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เผลอพริบตาเดียวก็ตกเย็นไปอีกวัน บางทีมันผ่านไปเร็วแบบนั้นจริง จนตัวเองมานั่งคิดแท้จริงแล้ว คนเราต้องการกันแน่แล้วอะไรคือ ความสุขที่แท้ของคนเราที่ต้องการมันกัน ยิ่งพอวันนี้ได้ไปวัดกลับมา บางทีตัวเราเองนั้นแระรู้คำตอบที่แท้จริง แต่เป็นเพียงไม่รู้จักพอ หรือ บิดเบือนมันไปเองเรื่อยๆ จนไม่เจอคำตอบสักที แต่ก็นั้นแระครับมนุษย์นี้ครับ กิเลสตัณหามันก็ต้องมีกันทุกคน ขึ้นอยู่กับใครจะยอมรับและวางลวไปได้แค่นั้น แต่นี้ไม่ใช่ความคิดของผมอะไรหลอกครับ ลำพังผมเองหรอจะคิดได้และปลงอะไรขนาดนั้น 5555

... วันนี้ผมและครอบครัวได้มีโอกาศเดินทางมาทำบุญกัน นานๆ จะได้ออกมาสูญอากาศบริสุทธิ์กันพร้อมหน้าพร้อมตา กันภายในครอบครัวสักที และ ก็ผิดที่ผมอีกทั้งที่ตั้งใจจะพาภรรยาและลูกๆ ออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอก อาทิตย์ละ 1 ครั้ง แต่พอเอาเข้าจริงก็ผิดคำพูด จากคำๆ เดียว นั้นก็คือ ขี้เกียจ 555 ถ้าจะเอานิสัยตัวเองจริงๆ คือ ถ้าไม่ได้เดินทางแบบออกไปทำงานหรือติดต่อ เป็นการเดินทางแบบไปเที่ยวไม่รู้ซิครับ บางทีก่อนจะไปนี้อยากไปจริงจัง แต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่อยากออกไปแย่งอากาศหายใจกับใคร อยู่กับบ้านพักผ่อนสบายใจสุดและได้พักผ่อนเต็มที่มากที่สุด อันนี้คือความคิดผมนะครับ แต่ก็มีบางครั้งที่สามารถไปได้ เพราะ พลังงานบางอย่าง 555 ล้อเล่นครับ เพราะอยากไปจริงๆ นั้นแระครับ อย่างวันนี้ผมและภรรยามีความตั้งใจ อยากไปทำบุญและเลยไปซื้อใช้ครับ

... วัดที่ไปในวัดนี้ ค่อนข้างไกลจากหมู่บ้านผม แต่เป็นวัดที่เงียบสงบวัดหนึ่ง การขับรถต้องออกไปทางถนนใหญ่ และเดินทางไปไกลพอสมควรครับ อีกอย่างคือหมู่บ้านที่ผมอยู่ก็ไม่ได้ติดถนนใหญ่ อยู่ทางเส้นทางสายใน ต้องขับรถจากถนนสายรอง คือ ทางหลวงชนบทเพื่อไปออกถนนใหญ่ ไปถึงพวกผมก็ทำบุญกัน แต่ผมก็ไม่ได้ถ่ายภาพอะไรมากมาย และ เจอเจ้าสุนัขสีดำตัวนี้ ที่ผมถ่ายภาพมา ตั้งใจจะเอามาประกวด แต่พอผมจะเขียนเข้าจริง ผมเกิดเปลี่ยนใจเพราะ ผมลืมคิดไปว่า ผมส่งภาพเข้าประกวดไป 2 เรื่องแล้ว ก็เลยตัดสินใจไม่เอาลง แต่เอามาเป็นภาพประกอบแทน เพราะ ถ้าจะทิ้งไว้ไปประกวดรอบหน้าอีก เดียวคงจะได้ลืมยาวต่อไป สำหรับบทความของผมในวันนี้คงจะมีเท่านี้ ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ