เรื่องเรื่อยเปื่อยในแต่ละวัน
... สวัสดีเพื่อนทุกท่านครับ นานๆ จะมาเขียนโพสต์สักเรื่อง หวังว่าเพื่อนคงจะไม่ลืมกันนะครับ เหตุผลเดิมๆ ของการหายไปเพราะเรื่องงาน ภาระหน้าที่ที่ต้องทำ มันจะยุ่งมากกว่าจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเท่าไร หลายวันที่ต้องทำโอทีที่ทำงาน ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับตัวเลข และ ราคาสินค้าที่มีเยอะแยะมากมาย ทั้งสินค้าเก่าและสินค้าใหม่ จนบางครั้งผมต้องเอางานกลับไปทำที่บ้านก็มี นับตั้งแต่ปีใหม่เป็นต้นมาครับ ตอนนี้ส่วนใหญ่จะนั่งทำงานอยู่ประจำออฟฟิศมากกว่า
... ทุกวันนี้บางวันกว่าจะได้กลับบ้าน บางทีก็มืดค่ำเข้าไปแล้วครับ ผมจึงมีภาพถ่ายในตอนกลางคืนบ้าง อืม พูดถึงภาพถ่าย ผมคงไม่มีเวลาใช้คำว่าไม่สะดวกที่จะถ่ายภาพเท่าไร ในหลายๆ เรื่อง ตามที่เคยเขียนไปในโพสต์ก่อนครับ ตรงจุดผมขอโทษและเข้าใจครับว่า การเขียนจะต้องเน้นภาพสวยๆ ผมเสียใจและต้องขอโทษครับ
... จุดนี้แระก็เป็นปัจจัยอีก 1 สาเหตุ ที่ทำให้ผมนานๆ จะเข้ามาเขียนสักครั้งด้วยครับ เรื่องจากภาพถ่ายนั้นเอง ทำให้ผมไม่กล้าจะเขียนโพสต์เท่าไร วันนี้ที่ผมตัดสินใจมาเขียน เพราะว่า มันนานหลายวันแล้ว เดียวเพื่อนจะลืมกันซะก่อนครับ
... วันนี้คงจะไม่มีเรื่องอะไรที่จะเขียนมากมาย แค่แวะมาทักทายเรื่องสัพเพเหระต่างๆ แบบไม่แก่นสารอะไร จริงๆ ผมยอมรับตรงๆ อีกเรื่อง คือ ผมไม่รู้จะเขียนอะไรดีนั้นแระ มาถึงตรงนี้แล้ว ผมนั่งนึกว่าจะเขียนอะไรต่อไปดี พยายามนึกเท่าไรก็ไม่ออก คงไม่ได้เขียนนาน เลยไม่เหมือนเดิม
... จะให้ผมเขียนเรื่องงานมันเป็นงานเอกสาร แบบนั่งโต๊ะในออฟฟิศ คือ ตามหนังหรือพวกละครสั้นเลยก็ได้ครับ ถ้าเกิดนึกภาพไม่ออก สภาพการทำงานของผมก็แบบนั้นเลยครับ ยิ่งถ้าจะถ่ายภาพ มันก็เป็นตัวเลขหรือข้อมูลทางบริษัท ก่อนหน้านั้นที่ผมถ่ายได้ มันค่อนข้างยุ่งยาก ต้องขอความร่วมมือเพื่อนร่วมงาน ในการเคลียร์โต๊ะเคลียร์หน้าจอคอม ผมเลยไม่อยากรบกวนอีกครับ ถ้ามีปัญหา้กิดติดข้อมูลไปนิดนึง แล้วส่วผลกระทบต่อหน้าที่การงานของผมว่า มันไม่คุ้มครับ เพราะ ผมเขียนโพสต์เดือนหนึ่งได้ไม่ถึงพันด้วยซ้ำครับ ผมเลยหาภาพถ่ายเก่าบ้างใหม่บ้าง แล้วแต่ที่จะสะดวกถ่ายครับ สำหรับวันนี้ขอบคุณครับ