Sunset Photography Contest #ถอนหญ้าตอนเย็น

🌺🌺🌺 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้ไม่รู้จะเขียนอะไรอีกแล้ว มีการประกวดก็ภาพพระอาทิตย์ตกดิน ก็ไม่ค่อยมีเวลาได้ถ่ายรูป เพราะมัวแต่ทำงาน เงยหน้ามาอีกที อ้าวมืดแล้ว ก็ขออนุญาตนำภาพเก่ามาเล่าใหม่ค่ะ เป็นภาพที่ถ่ายไว้เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2564 ตอนเวลา 18.37 นาที ที่จริงแล้วภาพมันจะมีทั้งยี่ห้อโทรศัพท์ วันที่ และเวลาขึ้น ถ้าเราไม่ตั้งค่า บางครั้งถ้าลูกๆ เล่นโทรศัพท์ ลูกก็จะไปตั้งค่ากล้องเป็นแบบดั้งเดิม แต่ถ้าเราเล่นโทรศัทพ์ เราก็จะตั้งค่าไม่ให้ยี่ห้อโทรศัพท์ วันที่ และเวลาขึ้น ซึ่งถ้ามันมีมันก็ดี ก็จะทำให้เราได้จดจำว่าภาพต่างๆ นั้นถ่ายไว้ตั้งแต่ตอนไหน เมื่อไหร่

🌺🌺🌺 ช่วงนั้นเราข้าวเรายังเป็นต้นกล้าอยู่เลยค่ะ สูงประมาณครึ่งหน้าแข้ง ในนาข้าวก็จะมีต้นหญ้าขึ้นเยอะพอสมควร มาแย่งอาหารจากต้นข้าว ก่อนที่หญ้ามันจะงามไปกว่าต้นข้าว ก็ต้องรีบกำจัด ด้วยการถอน ตอนเย็นๆ แดดร่ม ลมตก เราก็เลยชวนลูกๆ ออกมาช่วยกันถอนหญ้าในนาข้าว ปกติเราไม่ได้ให้ลูกออกมาช่วยงานที่นา เพราะเมื่อเราหว่านข้าวแล้ว ไม่นานก็หว่านปุ๋ย ซึ่งมันเป็นงานหนักพอสมควร ก็เลยไม่ได้ให้ลูกๆ ออกมาช่วย อีกอย่างคงเป็นเพราะตอนเด็กๆ เราช่วยพ่อแม่ทำงานที่ไร่ตั้งแต่เล็กๆ ก็เลยไม่อยากให้ลูกลำบากเหมือนกับตัวเอง

🌺🌺🌺 ตอนที่เราเป็นเด็ก เราเองก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองลำบากอะไร แต่พอมองย้อนกลับไป เออบ้านเราจนวะ พ่อแม่ทำสวนกาแฟครั้งแรก ตอนที่เริ่มทำไร่ครั้งแรก ด้วยน้ำพักน้ำแรงจากที่พ่อไปรับจ้างแบกข้าวโพด แล้วนำเงินมาซื้อที่ไร่บนดอย 15 ไร่ ที่พ่อเลือกปลูกกาแฟ คงเป็นเพราะเมื่อก่อนที่เราจะย้ายไปอยู่จังหวัดตาก พวกเราอยู่ที่อำเภอท่าแซะ จังหวัดชุมพร แล้วพ่อกำลังแผ้วถางป่าเพื่อจะปลูกกาแฟน แต่กลายเป็นว่าป่าที่พ่อแผ้วถางนั้น โดนเขาหลอกขาย เพราะมันเป็นพื้นที่สัมปทานสำหรับปลูกปาล์ม พอพ่อแผ้วถางป่าจนเตียนแล้ว และเริ่มปลูกกาแฟ พวกเขาก็นำรถแม็คโครมาขุดต้นกาแฟทิ้งหมด และยังเอาชายฉกรรจ์จำนวนมากมาขู่ ให้ย้ายออกจากพื้นที่ ก็มีหลายครัวเรือนที่โดนแบบนี้ พวกเราก็เลยย้ายมาอยู่ที่อำเภอพบพระ จังหวัดตาก

🌺🌺🌺 ย้ายกันมาหลายครอบครัว ก็ครอบครัวที่โดนไล่ที่ทั้งนั้นเลยค่ะ มาถึงก็พ่อก็หาซื้อที่ผืนเล็กๆ สำหรับสร้างบ้าน หลังจากนั้นก็ออกไปทำงานรับจ้าง ที่นี่ชาวบ้านเขาปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์เป็นส่วนใหญ่ ที่นี่จึงมีพ่อค้าคนกลางที่รับซื้อข้าวโพด พ่อก็ไปทำงานกับพ่อค้าคนกลาง ก็แบกข้าวโพดใส่รถหกล้อ ก็เป็นจับกังนั่นแหล่ะค่ะ พอได้เงินมาพ่อก็ไปหาซื้อที่บนดอย ที่ไกลจากหมู่บ้าน เดินทางลำบาก ราคามันก็จะถูกหน่อย

🌺🌺🌺 ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พวกเราก็กลายเป็นชาวไร่แบบเต็มตัว เริ่มต้นด้วยการปลูกกาแฟ พวกเรา 3 พี่น้อง ก็เริ่มช่วยงานในไร่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทำทุกอย่างที่เด็กน้อยจะทำได้ ช่วยถางหญ้า ใส่ปุ๋ย เก็บกาแฟ แต่ชีวิตคนมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ปลูกปีไหนก็ขาดทุนทุกปี พ่อก็เลยเปลี่ยนมาปลูกข้าวโพดแทน ก็เหมือนเดิมค่ะ ก่อนจะปลูกก็ต้องไปยืมเงินอนาคตที่เถ้าแก่ หรือพ่อค้าคนกลางมาใช้ก่อน แล้วก็ต้องขายข้าวโพดให้กับเถ้าแก่เท่านั้น เขาจะกดราคายังไงก็ได้ ก็เป็นหนี้เรื่อยมาค่ะ จนพวกเราใกล้จะเรียนจบ พ่อก็ตัดสินใจขายไร่ ไปขับวินมอร์เตอร์ไซด์ที่จังหวัดนนทบุรี พอจะลืมตาอ้าปากได้ พ่อก็เสียด้วยโรคไตวาย สำหรับเราคิดว่าที่ได้ช่วยงานพ่อแม่ตั้งแต่ตอนเด็ก ก็เหมือนเรามีภูมิคุ้มกันมาตั้งแต่เด็ก เจองานหนักๆ ก็ทำได้หมด แต่พอมีลูกดันไม่อยากให้ลูกลำบาก