[PL /ENG] Suchy pędzel / rough on dry

Spodobał mi się pędzel, którym malowałam wczorajszego kwiatka ("szorstki na suchym"). No i z tego i owego zmalowało mi się takie coś.

I liked the brush I used to paint yesterday's flower ("rough on dry"). Well, this and that turned out to be something like this.

Liście szumiały pod stopami jak szept tajemnic. Słońce chyliło się ku zachodowi, malując niebo płomiennymi barwami. Krysia spacerowała alejką parku, zatopiona w myślach. Pamiętała, jak jako dziecko biegała tymi samymi ścieżkami, ścigając motyle i zbierając kasztany. Teraz, otoczona ciszą wieczoru, czuła nostalgię za beztroskimi latami dzieciństwa.
Krysia przystanęła pod ulubionym dębem, pod którym jako mała dziewczynka budowała szałasy z gałęzi. Dotknęła szorstkiej kory, przypominając sobie zapach świeżo skoszonej trawy i ciepłe promienie słońca na twarzy. Pamiętała smak soczystych jabłek, które zbierała wraz z dziadkiem w pobliskim sadzie. Zamyśliła się nad tym, jak bardzo zmieniło się jej życie od tamtych czasów. Dzieciństwo odeszło w niepamięć, ustępując miejsca dorosłym obowiązkom i troskom. Jednak w głębi serca wciąż czuła tęsknotę za prostotą i beztroską tamtych chwil. W oddali usłyszała dźwięk skrzypiec, niesiony na wietrze. Melodia była melancholijna, ale jednocześnie piękna. Dziewczyna zamknęła oczy i pozwoliła muzyce przeniknąć do jej duszy. Czuła się spokojna i szczęśliwa. W tym momencie zdała sobie sprawę, że choć minęło wiele lat, część jej wciąż pozostała tym samym dzieckiem, które kochało ten park i wszystko, co się z nim wiązało.

The leaves rustled underfoot like the whisper of secrets. The sun was setting, painting the sky with fiery colors. Krysia was walking along the park alley, lost in thought. She remembered running along those same paths as a child, chasing butterflies and picking chestnuts. Now, surrounded by the silence of the evening, she felt nostalgic for the carefree years of her childhood. Krysia stopped under her favorite oak tree, under which she built huts out of branches as a little girl. She touched the rough bark, remembering the smell of freshly cut grass and the warm rays of sunlight on her face. She remembered the taste of juicy apples that she picked with her grandfather in a nearby orchard. She reflected on how much her life had changed since then. Childhood is forgotten, giving way to adult responsibilities and concerns. However, deep in her heart she still felt a longing for the simplicity and carefreeness of those moments. In the distance she heard the sound of a violin carried on the wind. The melody was melancholy but beautiful at the same time. The girl closed her eyes and let the music penetrate her soul. She felt calm and happy. In that moment, she realized that even though many years had passed, a part of her was still the same child who loved this park and everything about it.

Oczywiście, Ciocia Sztuczna Inteligencja potrafi lepiej w takie rysunki niż ja. Oprócz tego, że Krysia ma tendencję do posiadania trzech nóg :)

Of course, Aunt Artificial Intelligence is better at such drawings than I am. Apart from the fact that Krysia tends to have three legs :)