MOBİNG / YILDIRMA POLİTİKASI

Herkese merhaba arkadaşlar uzun bir süredir buralara uğrayamıyordum malum yeni bir işe girmiştim ama bu çalışma hayatım pekte uzun sürmedi.
Neden diye soracak olursanız size tek bir kelime ile anlatayım;MOBİNG.

Hello everyone, I haven't been here for a long time, you know, I got a new job, but my working life did not last long.
If you ask why, I will tell you with one word; MOBING.

Mobing nedir diye soracak olursanız da size kısaca şöyle açıklamak isterim:Bir kimsenin bir grup veya kişi tarafından psikolojik olarak baskı altında olması.Eğer bir iş yerinde çalışıyorsanız ve iş yeriniz sizi çıkaramayacak bir durumda ise yöneticiniz genellikle yıldırma politikası yani bir diğer adıyla mobing uygular.

If you ask what is mobing, I would like to explain briefly to you as follows: A person is under psychological pressure by a group or person. If you work in a workplace and your workplace cannot remove you, your manager usually applies a policy of intimidation, in other words mobbing.

kaynak

Gelelim benim nasıl bir mobing'e maruz kaldığıma.
İşe başladığımın 3. haftasında yöneticim benimle özel olarak toplantı yapmak istediğini söyleyip beni toplantı odasına çağırdı. İlk konuşma başlangıcı gayet normal ilerlerken benim hastalara karşı gülmediğimi daha doğrusu gülümsemediğimi, sorunlarla başa çıkamayacağımı söyleyip beni bulunduğum polikliniklerden alıp yatan hasta katındaki tıbbi sekreterlik pozisyonuna alacağını söyledi,bende kendisine ''Şu zamana kadar size çalıştığım bölümlerden bir şikayet geldi mi?'' diye bir soru yönelttim çünkü bir insan sırf gülümsemiyor diye bulunduğu konumdan başka bir konuma alınmasını saçma ve gereksiz buldum. Kendisi bana ''Hayır, aksine iki hafta içerisinde sürece çok iyi hakim oldun sadece hastalarla iletişimin iyi değil bunu düzeltmeni istediğim halde hala aynı olduğunu görüyorum.''dedi ki bu konuşmayı yaptığımızda iş yerinde 3. günümdü.Beni istemediğim halde yatan hasta katına aldılar bir gün boyunca oranın çalışma sistemiyle ilgili eğitim aldım. Benim yokluğumda çalıştığım bölümde benim bildiğim bazı bilgileri diğer danışmalar bilmediği için zorluk yaşadılar böyle olunca ben tekrardan geri çalıştığım yerime geldim bu süreç boyunca diğer danışmanlar ve ben birbirimizin bölümleri ile ilgili artık her şeyi biliyorduk.Aradan bir yada iki hafta geçti bu sefer beni ön danışmadaki kızlar sırayla yıllık izine çıkacakları için destek olmak amaçlı ön danışmaya gönderdiler. Ön danışmadan bir iki gün önce de faturalandırmaya göndermişlerdi. Ön danışmanın sürecini de bir günde öğrenip o hafta cumartesi günü sabah 08:30 akşam 21:00 mesaiye kaldım.Ertesi hafta aynı şekil pazar günü mesaiye kaldım ki ben ilk görüşmeye geldiğim de bana pazar günlerin yok cumartesi günü saat 15:00 çıkış saatin demişlerdi. Bu süreçte bir iki hafta kadar sürdü. Bana sürekli olarak danışmadasın makyaj yapmak zorundasın, elini çenene fazla koyma, saçını sıkı topla vs. gibi bir çok uyarı(!) ve kurallar aktarıldı. Ben bu söylemlere tamam dedim sonuçta Türkiye şartlarında iş bulmak baya zor. En son pes etmemi sağlayan nokta ise işten ayrılmadan bir gün öncesinde servise gitmek için metroya bindim tam yürüyen merdivenlere geldiğim sırada tansiyonumun düşmesiyle birlikte gözüm karardı ve ben baygınlık geçirdim. Bir 10-15 dk kadar kendime gelemedim en son hatırladığım bir adama ''Ben iyi değilim.'' cümlesiydi. Kendime geldim. Servise bindim. İşe gittim. Aklımdaki düşünce iş yerine gidip izin almak ama tabi ki işler umduğum gibi gitmedi. Yöneticime baygınlık geçirdiğimi söyledim izin alabilir miyim dememe rağmen bana ''Senin yerine koyabilecek başka elemanım yok.'' dedi. Daha sonra doktora gittim bu sırada daha da kötüleştim, beni acile yönlendirip büyük serumlardan taktılar bir saat kadar acilde tedavi gördüm ama bende en ufak bir iyileşme söz konusu bile değildi. Bu durumumu yöneticilerime söylememe rağmen hala bana izin vermeyip akşam 18:00'a kadar çalıştım ve herkesle birlikte evime gelebildim. Ertesi gün istifa dilekçemi yazıp yöneticilerime de bu saçma sistemlerini bir an önce düzeltmelerini, çalışanlarına karşı saygılı davranmalarını söyleyip istifamı verip işten ayrıldım.
Sonuç olarak yine işsizim ama hiç üzülmüyorum. Evet işe ihtiyacım olabilir ama kendimi hiçbir zaman bu kadar ezdirmem.

Let's come to what kind of mobbing I was subjected to.
In the 3rd week of my work, my director said that he wanted to have a private meeting with me and called me to the meeting room. While the first speech started quite normally, he said that I did not laugh at the patients, or rather that I did not smile, that I could not cope with the problems, and that he would take me from the polyclinics I was in and take me to the position of medical secretary on the inpatient floor, and I asked him, "Have you received a complaint from the departments I have worked in so far?" because I found it absurd and unnecessary for a person to be taken to a position other than his current position just because he was not smiling.
He told me, "No, on the contrary, in two weeks you have mastered the process very well, not only is your communication with the patients good, but I see that it is still the same even though I want you to correct it." it was my 3rd day at work when we had this conversation.They took me to the inpatient floor even though I did not want to, and I was trained about the working system of the inpatient floor for a day. In the department where I worked in my absence, some of the information that I knew had difficulty because other consultants did not know it, so I came back to the place where I worked, During this process, the other consultants and I knew everything about each other's departments. A week or two passed, this time the girls in the pre-consultants sent me to the pre-consultants to support they. as they were going on annual leave. A day or two before the preliminary consultants, they sent it for invoicing. I learned the process of the pre-consultant in one day and stayed on Saturday that week at 08:30 in the morning and 21:00 in the evening. The following week, I worked overtime on Sunday in the same way, and when I came to the first meeting, they told me that there were no Sundays and that there was 15:00 check-out time on Saturday. It took about a week or two during this process. I was constantly told a lot of warnings (!) and rules such as you are in the preliminary consultants, you have to apply makeup, do not put your hand on your chin too much, collect your hair tight, etc. I said okay to these discourses, after all, it is very difficult to find a job in Turkey conditions. The last thing that made me give up was the day before I left work, I took the subway to go to the service, just as I came to the escalators, my blood pressure dropped and I fainted. I couldn't come to my senses for 10-15 minutes. The last thing I remember was the sentence "I'm not okay" to a man. I came to myself. I got on the shuttle. I went to work. The thought in my mind is to go to work and take leave, but of course, things did not go as I hoped. I told my manager that I had fainted and even though I asked if I could take leave, he said to me, "I don't have any other staff to replace you." Afterwards, I went to the doctor and I got worse during this time, they sent me to the ED and put in large serums. I was treated in the ED for about an hour, but there was not even the slightest improvement in me. Even though I told my managers about this situation, they still didn't let me and I worked until 18:00 in the evening and I was able to come to my house with everyone. The next day, I wrote my resignation letter and told my managers to fix this ridiculous system as soon as possible, to treat their employees with respect, and gave my resignation, quit my job. As a result, I am still unemployed, but I am not upset at all. Yes, I may need a job, but I wouldn't crush myself that much.

İş yerimden son fotoğraflar.

Latest photos from my workplace.

Dipnot: Tüm bunlar olurken sürekli olarak kameralardan izleniyorsunuz bu yetmezmiş gibi her saat başı yöneticiniz o topuklu ayakkabılarıyla sizi denetliyor.

Footnote: While all this is going on, you are constantly being watched by cameras, as if that weren't enough, your manager checks you with those high-heeled shoes every hour.

Hepinize selamlarımı iletiyorum kendinize iyi bakın...

Greetings to all of you, take care...